Altijd weer 3SA

Na het derde weekend in de Meesterklasse viertallencompetitie komt er tekening in de strijd. Zwitserland is de Matterhorn al over en in de afdaling naar de streep en de drie Onstein teams maken samen met Hok1 uit wie zich plaatst voor de halve finale. Nog vijf potjes in januari.

Het was een vreemd weekend voor me. Op zaterdag spelen Geon en ik voor Onstein 3 en op zondag speel ik, Bob Drijver is afwezig, met Ricco van Prooijen voor Onstein 2. Extra pikant is de laatste wedstrijd als het tweede tegen het derde speelt. Gelukkig eindigt het in een remise en sneuvelen er geen glazen.

Het zijn de 3SA contracten die de klok slaan. Het manchecontract waar je de minste slagen voor nodig hebt, en geen introevers kunt krijgen. Wat is simpeler? De volgende is uit de eerste pot tegen Kees Bakker en Aarnout Helmich:

Toen mijn maat naliet de zuidhand te openen, verdronk de hartenkleur. Na mijn 1 bood zuid 1SA en op mijn 3 (inviterende 5-5) bood hij begrijpelijkerwijs 3SA. Nu is er niks mis met 3SA, maar 4 speelt ondanks het 4-1 zitsel als een zonnetje.  

Tegen 3SA begon west met een kleine ruiten en de leider heeft een eerste probleem. Wat gooi je weg in de dummy. Je kunt alle kleuren kiezen als werkkleur en in de praktijk gooide zuid een harten uit de dummy en ging dus met de zwarte kleuren aan de slag.

In slag een wint zuid de ruitenstart met V en speelt een schoppen naar de boer. Dat lukt en je mag aannemen dat de heer goed zit. Met H in oost wordt de slag vast genomen en de ruitenaanval voortgezet.

Nu B slag twee maakt, heb je er negen met de schoppen rond. Met een 4-2 zitsel moet je nog een slag uit de ruiten of klaveren peuren. Ruiten gaat lastig wegens de gebrekkige communicatie, maar klaveren biedt volop kansen.

H en klaveren naar de boer is niet de goede manier op dit spel. Ik leg het probleem voor aan EJ die zondagmorgen mijn reisgenoot is. Van Deventer tot Voorst neemt hij de tijd ter overweging. Dat is niet zo ver, maar zoals het CJIB mij onlangs berichtte mag je op dat stuk maar 90. EJ heeft dus tijd genoeg. Als we weer een normaal tempo voeren, suggereert hij de hartenaanval in slag twee. Een logische vondst, want harten is je langste kleur.

Je gooit daarom een klaveren weg en speelt na de schoppensnit A en harten. Oost neemt met de boer, west renonceert en zit lastig. Een zwarte kaart is onaantrekkelijk, maar een kleine ruiten kan nog. Oost speelt ruiten via de heer voor het aas. Een volgende ruiten is voor de boer en zuid kan niet profiteren van de hartenkleur, omdat oost nog wat vrije ruiten heeft.

Schoppen naar de vrouw brengt verlossing. Nu west geen ruiten meer heeft, kun je de schoppenkleur opzetten. Een gammel plan lijkt het. Ik concentreer me op de klaverenkleur.

In slag een een harten weg en na de schoppensnit volgt A en klaveren naar de heer. Valt de tien of de vrouw dan zet je simpel een extra klaverenslag op en valt er niks, dan neem je een tweede schoppensnit en kunt testen of die kleur breekt. Is dat niet het geval, dan moet je hopen dat de klaveren vriendelijk zijn.

Nu V in tweeën valt, is het spel over. Je snijdt nog een keer in schoppen en geeft west 10. Je hebt er drie in schoppen, vier in klaveren en twee rooie. We hadden nog wel een uurtje verder kunnen analyseren, maar Ricco wacht voor de systeembespreking.

We hebben geen enkel misverstand de hele dag, slechts een beetje pech met de zitsels. De laatste pot tegen Onstein 3 is het gelukkig weer 3SA dat de klok slaat:

Na de 1 opening van noord volgt Veri met 1 en doubleer ik. Bart Nab steunt met 2 en ontkent daarmee een plaatje in die kleur. Na twee passen houd ik het bieden aan de gang met een doublet.

Ricco biedt 3 en ik zou met 3 kunnen vragen of hij iets in harten heeft om zo 3SA in zijn hand te krijgen. Zonder half stopje in harten hoop je dan dat hij kaatst met 3 om mij eventueel nog 3SA te laten bieden. Te spannend voor een partnership van een halve dag, ik bied meteen 3SA.

Bijna iedereen bereikt 3SA, meestal in de noordhand en na een kleine harten voor de vrouw is dat niet lastig. Harten door de vrouw is een stuk uitdagender.

Ik speel V in de eerste slag en dwing oost het aas te spelen. Zou hij duiken, dan speel ik later harten naar de hand voor de negende slag. Na A speelt oost nog een harten en ik duik. In slag drie volgt schoppen voor de heer van west. Ik deblokkeer B om een vork over te houden.

In de volgende slag kom ik met H aan de beurt en tetter de ruiten af. Oost gooit een schoppen en een klaveren en west twee schoppen en een klaveren. Zelf houd ik drie schoppens en A over.

Na de ruitenkleur speel ik schoppen en als oost renonceert, kan ik duiken in de hand en mijn kaarten laten zien. West maakt nog V, maar moet me dan aan slag brengen.

3SA in de verkeerde hand lukt als je de hartens kunt isoleren en niet beide schoppenplaatjes bij oost zitten. Zoals het ligt, is het eigenlijk een spel van niks, maar toch makkelijker in de noordhand. Next time. 

Naschrift redactie:

Peter schrijft een wekelijkse column op zijn eigen bridge-website www.drienbridge.nl. Neem daar vooral eens een kijkje. Er staat ook een link naar de site op onze Externe links pagina.