Onschuldig

Dit is deel twee in de zaak van de bondsmedewerker.

De eerste drie commentatoren bij deel een stellen dat één spel geen bewijs is. Daar hebben ze in deze zaak zeker gelijk in. Maar soms is één spel genoeg om een einde te maken aan jarenlange oplichterij.

Tenerife, 2005. Het tweede Open EK, waarvan mijn herinneringen om verschillende redenen pijnlijk zijn. Het korte verhaal is dat Buratti – Lanzarotti op basis van één spel uit het toernooi zijn verwijderd. Lees het opzienbarende verslag van de protestcommissie op pagina drie of hieronder:

Hoewel de feiten behoorlijk verdacht zijn, zou je ook prima kunnen vrijspreken: er is altijd ruimte voor twijfel. Laten we een aantal aspecten bekijken:

1 reputatie
Buratti – Lanzarotti hadden een nogal beroerde reputatie. Raar systeem, raar tempo, rare starts, verbluffende verdediging.
De bondsmedewerker was juist van onbesproken gedrag. Alle anekdotes maken van hem iemand voor wie de regels en de eerlijkheid van de wedstrijd voorop staan.

2 wauw
Hoe onbegrijpelijk succesvol was de actie op het spel des aanstoots? Dit is altijd in the eye of the beholder.
De speelwijze in 6diamond icon van Buratti en het 4spade icon bod van Cosijn zijn wat mij betreft rode vlaggen van de duidelijkste categorie. ‘Zo kun je niet bridgen’, zei eens een wijs man.

3 verdachte omstandigheden
Een actie kan nog zo raar zijn, zonder kennis van het spel kun je niet vals spelen. Lanzarotti lijkt het ruitenzitsel te hebben doorgeseind, maar hoe kon de bondsmedewerker weten dat 4spade icon het winnende contract was? Is de omstandigheid dat hij op het bondsbureau werkt voldoende om te denken dat hij misschien van tevoren de spelverdelingen heeft ingekeken?