Spel 13 tegen Zwitsers; openhouden of niet?
Loop je net als ik op spel 13 ook regelmatig tegen een bijzonder resultaat aan? Ben je behoudender op spel 13, of is het nonsens en behandel je spel 13 zoals je elk ander spel kwetsbaar zou behandelen?
In de wedstrijd Zwitserland-Engeland van 30 juni, maakte de Engelse west (Norton) zich geen zorgen om het spelnummer of de kwetsbaarheid (laat staan om zijn tegenstanders) en bood 3 in de uitpas. Hij was namelijk niet naar Denemarken gekomen om Bas Drijver 2 te laten spelen. Door zijn vierkaart harten, verwachtte hij kennelijk een stapeltje klaveren in dummy aan te te treffen. Helaas peanut butter voor hem, want Brink ging er bovenop staan en de Zwitsers schreven een sappige +800 (14 imp’s) bij, want aan de andere tafel ging Townsend (N) een down in 2.
Persoonlijk gebruik ik spellen waarin ik minder handige dingen heb gedaan om artikelen van te maken. De frustratie van mij afschrijvend, vermoedelijk. Welnu, Ben Norton heeft kennelijk voldoende van die spellen verzameld, want hij heeft er een boek over geschreven: ‘Why I Lose at Bridge’. Het boek kunt u hier kopen. Of het de moeite waard is, kan ik u niet beloven; ik heb het nog niet gelezen.
Dank Marcel.
Goeie titel, dat boek, en een mooi relativeringsvermogen pleit voor Ben Norton als een evenwichtig iemand.
Persoonlijk ga ik met mijn vele “unforced errors” om door ze niet op te schrijven, maar ze snel te vergeten.
De daaropvolgende nacht komen ze nog wel eens terug, maar de volgende dag zijn ze al geschiedenis…
Slechts één slapeloze nacht? Mazzelaar 😊.
Dank je wel Marcel voor je leuke artikelen.
Het mooie van bridge is dat een fout direct gevolgd wordt door een nieuw spel en nieuwe kansen. Ik zie topparen 6SA bieden met AH A buitenboord. Bridge en fouten zijn inherent aan elkaar verbonden. Een kwestie van er niet in blijven hangen. Parkeren heet dat geloof ik. 😏
Bedankt Mark 👍!