Heat met een staartje
Utrecht, 23 januari 2014. De derde heat van het Witte Huis Topcircuit van afgelopen zaterdag 19 januari 2014 kende nog een staartje, want er was iets mis met de uitslag. In de ochtendzitting bleek een spel van de latere winnaars niet op de juiste wijze te zijn ingevuld in de Bridgemate, het kastje waar aan tafel de noordspeler het spelresultaat invoert. Bij correcte verwerking zouden de winnaars, Chris ten Kate en Huub van der Wouden, negen of tien imps minder hebben gescooord. En dat zou hen hebben teruggeworpen naar de derde plaats in de eindrangschikking. De heat zou dan zijn gewonnen door Vincent Ramondt en Berry Westra met op de tweede plaats Ad Oskam en Jan de Winter.
Het euvel kwam pas zondagavond laat aan het licht, lang na de protesttijd. Chris ten Kate: “Huub en ik zijn er doodziek van. Zo willen we niet winnen, maar er viel niets meer aan te doen. Ik heb Berry nog gebeld en hem op de hoogte gebracht. Hij reageerde laconiek en sloeg sportief, maar beslist het etentje af dat we hem ter compensatie wilde aanbieden.”
Het was Westra, net zoals alle andere betrokkenen, in ieder geval volstrekt duidelijk dat het euvel zich onbedoeld had voorgedaan. Van opzet was dus geen sprake, maar het verkeerd of helemaal niet invullen van de Bridgemate komt vaker voor.
De principiële vraag rijst in hoeverre je de spelers tijdens de wedstrijd kan belasten met administratie. De organisatie van het Topcircuit houdt zich bezig met die kwestie en staat open voor suggesties het risico op foute scores te verminderen of uit te sluiten. Chris ten Kate meent dat het beschikbaar stellen van gedetailleerde frequentiestaten het de spelers veel makkelijker maakt hun resultaten te controleren, zodat foute scores tijdig aan het licht komen. Ten Kate: “Ik denk dat het verspreiden van gedetailleerde frequentiestaten een goede oplossing biedt dit soort administratieve problemen te voorkomen. In plaats van de algemene frequentiestaten van de vorige ronde worden dan elke ronde gedetailleerde frequentiestaten uitgereikt: een frequentiestaat waarin per paar het geregistreerde resultaat is vermeld. Je ziet zowel wat je gescoord hebt, maar vooral wat het systeem ‘denkt’ dat je gescoord hebt. Zelfs een simpel gevalletje als een verschil van 1 imp doordat je de kwetsbaarheid bij een contract dat 1 down ging in je eigen boekje verkeerd hebt staan, is dan al opgelost zonder dat er een arbiter naar hoeft te kijken.”
Saillant detail is dat in heat nummer twee Ten Kate op het allerlaatste spel een score per ongeluk in de verkeerde richting had geschreven. Zodoende scoorden Ten Kate-Van der Wouden -3 in plaats van +3. Dat hadden de heren pas na de prijsuitreiking in de gaten. Zo eindigden ze in die heat als tiende in plaats van als vijfde. Ook daar was niets meer aan te doen.