Dames bovenaan, senioren eruit

Opatija, 26 juni 2014. Op het Europees Kampioenschap bridge voor landenteams blijven de Nederlandse dames het prima doen. Zij wonnen gisteren van Noorwegen met 15,19 winstpunten, van Duitsland met 15,38 en van Griekenland met 13,97 en staan nu eerste. Ook het open team is bij de mensen gekomen na een goede dag met 16,73 winst tegen Servië, 10,91 tegen Italië en 15,56 tegen Bulgarije. Het team staat nu zesde, net voldoende voor kwalificatie voor het wereldkampioenschap en ruim voldoende voor de finaleronde.

De grote teleurstelling gisteren was de uitschakeling van de senioren. Na twee zware nederlagen, 0,48 tegen België en 0,75 tegen Noorwegen, was het team reeds uitgeschakeld voor de finaleronde met nog een wedstrijd te gaan in de swiss (11,48 tegen Wales). En Nederland was nog wel zo trots dat het voor het eerst een seniorenteam in de ring kon sturen met allemaal huidige en voormalige Meesterklassers. Dat blijkt dus niet goed genoeg. Het niveau bij de senioren lijkt gestegen. De tijd dat een kampioenschap voor senioren een onderonsje was voor uitgebluste oud‑internationals is blijkbaar voorbij; seniorenbridge is nu ook topsport of zit daar dicht tegen aan. Voor bridge als geheel en voor seniorenbridge in het bijzonder kun je dat ergens toch ook zien als een lichtpuntje. Voor Nederland en met name voor ons seniorenteam is de vroege uitschakeling natuurlijk heel jammer.

Vandaag (donderdag) is een rustdag, vrijdag gaat het kampioenschap verder met in de open afdeling nog twee dagen eerste round robin. Elisabeth van Ettinger maakt in Opatija voor IMP een fotogalerij van de spelers van alle landen.

Dames Nederland–Noorwegen

“We doen ons best er iets leuks van te maken om naar te kijken!”, had Meike Wortel getwitterd. We hebben ernaar gekeken en het werd inderdaad leuk. Meike en Marion mochten tegen de hoogblonde Noorsen Ann Karin Fuglestad & Marianne Harding. Die spelen in gunstige posities (bij hen niet kwetsbaar eerste en tweede hand) een mini-SA van 9–12 punten, zoals tegenwoordig aan populariteit wint.¹ Van de Nederlandse open kernploeg spelen Brink & Drijver en Van den Bos & Van Lankveld het. Volgens de aanhangers scoren ze er ‘bakken vol punten’ mee, want het is erkend lastig om tegen te verdedigen; de opening werkt preëmptief en er is geen kleur van de tegenpartij bekend. Echter, ontsnappen – of blijven zitten – in de juiste speelsoort als je gedoubleerd wordt, is ook een kunst:

Via deze ingewikkelde route ontsnappen de blonde dames aan de braadpan – door in het vuur zelf te springen. Als je niet sterk bent is weglopen uit 1SA gedoubleerd door de bank genomen vaker goed dan blijven zitten, maar west had er beter aan gedaan op enig moment, liefst zo vroeg mogelijk, haar goede vijfkaart ruiten te bieden in plaats van die geleerd uitziende maar zinloze SOS-redoubletten. Immers, met een vijfkaart had oost die meteen op het eerste doublet kunnen bieden (mogen we hopen), dus die SOS-acties kunnen hooguit leiden tot een 4‑3‑fit, terwijl er in ruiten misschien wel een 5‑3‑fit had kunnen zijn. 2♦ zou hooguit twee down gaan, 2♠ gaat na de uitstekende schoppenstart gedoubleerd drie down voor 500 tegen aan de andere tafel 1SA contract voor noord: 9 imps, inderdaad een bak vol punten, maar wel oranje punten. Voor de Nederlandse dames eindigt de goed gespeelde wedstrijd in 48–27 imps voor 15,19 winstpunten. Helaas oftewel dessverre peanøttsmør voor de blonde Noorsen.

¹Zie ook: Lankveld, Joris van, ‘Aanvallend bridge, de 9–12 SA’, in IMP, juli/augustus 2013, pagina 16–19.

Open Nederland–Italië

Italië, sinds 1957 doorlopend aan de wereldtop en ook de laatste jaren winnaar van vele wereldtitels en Europese titels, treedt ditmaal in het toernooi niet zo sterk aan als anders. Lorenzo Lauria, Antonio Sementa en Alfredo Versace zijn wereldsterren, maar Leonardo Cima en Valerio Giubilo zijn minder bekend en Francesco Angelini is een spelende sponsor. Afwezig zijn toppers als Bocchi, Duboin en Madala. Na een belabberde start (21,60 uit vier!) heeft dit Italië zich echter redelijk hersteld. We trekken een oranje juichjurkje aan en gaan zien of dit ook ‘iets leuks om naar te kijken’ wordt bij Bauke Muller & Simon de Wijs tegen het Italiaanse sterpaar Lauria & Versace:

5♦ van noord zal een tweekleurenspel in ruiten plus een andere kleur aangeven, anders had hij ofwel gepast op het doublet, ofwel meteen 5♦ geboden. Vanuit zuid gezien lijkt die tweede kleur echter eerder schoppen dan harten te zijn. De BBO-commentatoren mijmeren hardop over die goeie ouwe tijd, toen 6‑5‑fits in hoge kleuren nog makkelijker te vinden waren dan achtkaartfits in lage. 5♥ gaat echter dezelfde een down als 5♦, terwijl aan de andere tafel Ricco van Prooijen & Louk Verhees als OW twee down gaan in 5♠ gedoubleerd: 12 imps voor Italië, ons enige dure spel.

Als biedprobleem op het IMP webforum zou de oosthand ondanks de kwetsbaarheid vast wel liefhebbers vinden voor een 4♥-opening, maar Italianen kennen een traditie van degelijke preëmpts. Lauria past als gever en volstaat zelfs op de sterke 1♣-opening met een doublet. De preëmptieve waarde daarvan is beperkt, maar blijkt voldoende om NZ in een hachelijk contract te krijgen. Met zorgvuldig afspel weet Simon echter 5♦ thuis te brengen, zelfs met een overslag. Tegen het ogenschijnlijk betere 5♣ aan de andere tafel, dat echter precies wordt gemaakt, levert dat een onwaarschijnlijke imp winst op. Het is een wedstrijd met aan beide kanten weinig fouten en dat weerspiegelt zich in de lage eindstand van 21–18 imps, dat is 10,91 winstpunten voor Nederland.