In memoriam Niels van der Gaast
Op 14 november is Niels van der Gaast (67) overleden.
Niels was een vaste deelnemer aan de bondscompetities. Hij promoveerde een aantal keren naar de Meesterklasse viertallen en handhaafde zich een aantal jaren in de Meesterklasse Paren.
Niels heeft met veel verschillende bridgepartners bridgesuccessen behaald, want hij was een hele goede en getalenteerde bridger. Met zijn vrouw Agnes heeft hij ook veel gewonnen, in binnen- en buitenland.
Niels had een hekel aan passen en als er een paar spellen niets bijzonders was gebeurd werd het te saai voor hem en kon je erop rekenen dat hij met een bijzondere actie zou komen. Dat konden natuurlijk ook briljante acties zijn. Zoals de zelden voorkomende Dutch squeeze die hij uitvoerde in een slem tegen gerenommeerde tegenstanders.
In 2008 werd Niels getroffen door een hartstilstand waardoor hij een hersenbeschadiging opliep. Hij kon sindsdien nog wel bridgen, zij het op een lager niveau. Bij bridgeclub Star maar vooral bij bridgeclub Oog in Al (BCO) waarvan hij sinds zijn studententijd lid is geweest.
De laatste keer dat Niels bij BCO heeft gespeeld was op vrijdag 28 oktober. Hij speelde toen de clubavond met Enri Leufkens. Op een van de laatste spellen boden Niels en Enri 7SA. Dat werd gretig gedoubleerd door een tegenstander die een aas had. De andere tegenspeler moest echter uitkomen en die koos de verkeerde kleur. 7SAX werd daardoor gemaakt. Voor Niels was er nauwelijks een mooier afscheid van de bridgetafel voor te stellen.
Niels was ook een erg grappige schrijver. Het volgende stuk is van zijn hand en komt uit het BCO-clubblad Britsj, nadat hij in 1988 het Carta Mundi viertallen-toernooi had gewonnen. [red: met excuses voor sommige uitdrukkingen die in de jaren tachtig misschien nog net konden maar nu niet meer]
Knokke tussen multi pils
Was het één aas en een renonce? Of waren het er twee? Me suf piekerend staar ik naar de surrealistische plafondschilderingen van de Margritte-zaal in het kasino van Knokke. M’n oog wordt getrokken naar de afbeelding van een zware bijl, aan de grond vastgenageld door een dikke wortel van een oude boomstronk. “6
?!” gok ik met de volgende hand: 
AHxx 
HVBx 
– VBxxx na het biedverloop:
West
Noord
Niels
Oost
Zuid
Toine
Vragend trekt Toine zijn wenkbrauwen op. Geen afspraak dus. “7“. Aarzeling bij Marijke van der Pas (west). Zou de doubleerbijl vast blijven zitten? Het rode kaartje verschijnt. Na tweemaal pas stelt Toine m’n zenuwen op de proef. Ik denk met ‘m mee. Beter gezegd, ik probeer mijn renonce ruiten te telepatheren. Overbodig. Naderhand legt hij uit: 7 is in jouw hand 75%. Of je hebt de goede aas (50%) of ze starten verkeerd (25%). 7 is minder dan 50%: de goede aas verminderd met de kans dat je 7SA biedt”. Dat deze laatste kans 100% was, verzwijg ik maar vanwege de negative konsekwenties voor de kansberekening.
Terwijl Elly Schippers (oost) zit te piekeren over de verkeerde uitkomst, pakt Toine, om het spel te bespoedigen, mijn kaarten. “Er hoeft niet gespeeld te worden. “Oh”, zegt Elly hoopvol. “is het één down?” Helaas, Toine legt neer: x – AHVB1098 AHxxx.
Niemand heeft zin 7! uit te rekenen. “Ach, schrijf toch 190 neer. Op de dubbel na, slaat het spel toch uit”. Bij het uitslaan komen Huub en Chris in hun apejasjes beteuterd aanlopen. Na wat streepjes komt spel 4: “190 voor ons”. “Wat”, schreeuwt Huub. “biedmisverstand?!” “Bij ons zitten die trutten na de volgende mongoloide serie in zeven”: Met Bep Vriend op de noordplaats en Carla Arnolds zuid ging het bieden als volgt:
West
Noord
Bep
Oost
Zuid
Carla
?!123(1) om te spelen; (2) geloof ik niet; (3) schoppens heb ik niet.
“Hoeveel imp’s is eigenlijk 190”, vraag ik tussendoor om de stortvloed van ellende wat af te remmen. Waar heeft ie het over, zie ik ze denken, terwijl er 5 imp’s op de lijst verschijnen. De 19-11 tegen de Nederlandse dames, helpt Multihouse 1 in de finale van het Carta Mundi viertallen-toernooi.
De link naar de overlijdenskaart vindt u hier.
IMP Redactie
22-11-2022
