Beetje Brink

Vanuit Zuid-Limburg – de kelder van het vaderlandse bridge – rijden we naar de bondsburelen in Utrecht om mee te doen aan selectiewedstrijden voor het EK Gemengde Viertallen van Madeira. Tijd genoeg voor een laatste system screening in de auto. Ook Brink tegen preempts komt nog even langs. 

Halverwege de dag loopt Jan van Cleeff, mijn partner, tegen een biedprobleem aan. Zijn linkertegenstander begint met een pas en ik open 1. Mevrouw rechts van hem springt naar 3 en nu is het de beurt aan Jan. Kwetsbaar tegen niet heeft hij:

A H B 10  B 8 4  V 10 7 6 5  B

Hij biedt 4 à la Brink-Drijver: hartenfit, belangstelling voor slem en een schoppencontrole. Zonder schoppencontrole zou-ie 4 hebben kunnen bieden, zo luidt onze afspraak.
Waar anderen zouden hebben volstaan met een simpele verhoging naar 4, was een sleminvite bepaald niet onderboden. Ergens kan je het Jan niet kwalijk nemen. Zo vaak komt Brink niet voor; een dergelijke kans laat je niet zo gauw liggen. Het gaat verder, wanneer meneer nog even ophoogt naar 4 en ik 4SA RKC (1430) doe. Het eindigt in 6. Samenvattend:

West
Mevrouw

Noord
vCleeff

Oost
Meneer

Zuid
Wyck

–

–

pas

1

3

4

4

4SA

pas

5

pas

6

a.p.

Mevrouw start haar singleton ruiten en de rest is techniek:

Ik leg de vrouw, die houdt, incasseer troefaas en heer en speel H uit de hand. Toevallig had een kleine klaveren hier ook gewerkt, als de driekaart troef maar niet aan slag komt. Anders zou een derde rondje troef dodelijk zijn. Na A bij west claim ik twaalf slagen: twee hoge schoppens, drie ruitens (inclusief nog een snit op de heer), een afgetroefde klaveren op tafel en zes troeven in de hand.
Beetje mazzel, maar noodzakelijk, want het spel sloeg uit. Aan de andere kant namelijk, volgde west met 2 en kon Jans kaart splinteren in klaveren. Ook daar werd B voor het hok gegooid.

Al met al had Brink voor ons het board gered. Op Beetje Bridge!, een Nederlandse facebook-groep, heb ik Jans hand gepolld. Alles kwam langs, behalve 4. Wie meer wil weten over Brink leest HIER.     

Het grappige is natuurlijk dat Jan en ik beiden de conventie maar half kenden: officieel is 4 namelijk echt en 4 klavers. Hij had dus eigenlijk 4 moeten bieden: sleminvite voor harten, wel of niet met een schoppencontrole. Blijkbaar duurde de reis tussen de provincie en Utrecht niet lang genoeg, want wat wij er van brouwden was niet meer dan een Beetje Brink.