Onze correspondent in… (IMP 3, 2021)
In de serie “Van onze correspondent in…” geven onze buitenlandverslaggevers een impressie van het bridgeleven in hun land. Deel 3:
Australië
door Maurits van der Vlugt
Ik woon alweer sinds eind 2000 in Sydney, Australië. Langer dan mijn 17 jaren in Utrecht, dus ik voel me al bijna echt Australiër, inclusief paspoort. Het leven is hier goed, zeker in tijden van Corona. Australie is nagenoeg ziektevrij en we beginnen net aan de vaccinatiecampagne.
Ik ben met een paar vrienden een eigen adviesbureau begonnen en dat loopt goed. Verder is het weer prima en is er ruimte, heel veel ruimte. En onze beruchte dodelijke fauna natuurlijk, al gebeuren in de praktijk de meeste fatale ongelukken door verdrinking.
Voordat we verder gaan, mag je je tanden zetten in dit probleem:
Z/OW
10 6 2
7 6 5 4
A 4 2
H 8 7
A 3
H 10 9 8 3
H B
A 10 6 4
Board-a-match (BAM) viertallen
West
Noord
Oost
Zuid
Schoppen heer uit voor de twee, vier en A. Hoe verder?
Groot sponsoraanbod
Bridge begon hier pas een paar jaar na aankomst weer voor mij. Via-via kwam ik in contact met een sponsor die nog een zesde speler voor zijn team zocht en zo ben ik er weer ingerold.
Het was wel even wennen want het gaat hier behoorlijk anders dan we in Nederland kennen. De bridgecultuur is hier meer Amerikaans georiënteerd. Er zijn veel sponsors die graag betalen voor een toernooi, of zelfs clubavondjes. Verder zijn er geen competities voor clubteams maar vooral veel lokale en regionale toernooitjes. De afstanden zijn natuurlijk een behoorlijke hindernis. Er zijn een paar grote, nationale toernooien van behoorlijk aanzien (in Canberra, Gold Coast, Melbourne, Sydney en Adelaide) maar die duren van vier dagen tot twee weken. Reken een paar uur vliegen, inschrijfgeld, overnachtingen en uit eten, en je bent zomaar 2000 euro kwijt voordat je een kaart hebt gelegd. Geen wonder dat veel goede spelers liever met een sponsor spelen.
Weinig vaste partnerships
Een gevolg van dit alles is dat er weinig vaste partnerships bestaan. Dus speelt iedereen min-of-meer hetzelfde systeem van sterke sans, better minor, Bergen raises, two-way checkback en omgekeerde signalen. Makkelijk voor de sponsors en voor wie veel gelegenheidspartners heeft. Maar niet zo goed voor systeeminnovaties; iets als ‘slempo’ ben ik hier nog nooit tegengekomen.
Ook heeft dit zo zijn invloed op de nationale teams. Elk jaar zijn er trials, waarvoor je je als individuele speler (!) moet kwalificeren door zogeheten ‘Playoff Points’ te verdienen in de grote nationale toernooien. Spelers met voldoende punten vormen dan een team voor de trials en de winnaars kiezen een derde paar. Het gevolg is dat er elk jaar weer andere nationale teams en partnerships zijn en de resultaten zijn er dan ook naar…
Met enige regelmaat zijn er voorstellen voor selecties en trainingen, naar voorbeeld van Team Oranje. Omdat veel ‘sterke’ spelers hun inkomen dreigen te verliezen als ze minder met hun sponsors kunnen spelen, komt daar nooit wat van.
Natuurlijk heb ik het toch naar mijn zin, vooral omdat ik geen enkele ambitie, noch de kwalitieit heb voor die nationale selectie. Ik heb al jaren een vast partnership met André Korenhof (ex-Studiecentrum), die zich inmiddels met zijn vrouw Carola Hoogervorst (ex-BCO), met tussenstops in Hong Kong en Bangkok, ook in Sydney heeft gevestigd.
Vooral omdat we een vast partnerhip zijn, met relatief weinig misverstanden, kunnen we nog redelijk meekomen. Hoewel André zijn beste optredens lijkt te bewaren voor gelegenheden waarvoor ik verhinderd ben en hij met een invaller moet spelen. Zie hier ‘exhibit A’:
Z/Allen
W
N
O
Z
8 5
10 6 4
H 10 7 6
10 4 2
B 7
H B 9
A 9 8 5 4 3
H V
10 6 3 2
V 8 5
B 2
B 8 5 3
A H V 9 5
A 7 2
V
A 9 7 6
Spelend in de halve finale van de “Watermark Teams”, een lokaal maar goed gesponsord knock out clubviertallentoernooi, bereikten beide tafels 6SA door noord met een start van 2. Aan de andere tafel nam de leider uiteindelijk een hartensnit voor 1 down.
André deed het aanzienlijk beter, hij executeerde een unieke speelfiguur: de vijfdubbele dwang! Kent u die niet? Geen nood, ik had hem ook nog nooit gezien.
André nam B, deblokkeerde de klaveren en deed nog vier keer schoppen. Op de laatste schoppen (west klaveren en noord ruiten weg) kwam oost al in een driekleurendwang:
W
N
O
Z
–
10 6 4
H 10 7
10
–
H B 9
A 9 8 3
–
–
V 8 5
B 2
B 8
9
A 7 2
V
A 9
In arren moede deed oost 2 weg. Nu zou André via V-H A,-B en 9 na zijn 12e slag kunnen ontwikkelen.
Nou is André wel begaafd maar door de kaarten heenkijken kan hij niet, dus hij vond een betere oplossing: hij liet H houden! Met de hartenkleur op slot probeerde west ruiten na, genomen met het aas (!). Oost, weer in dwang, deed een harten weg. Nu kon André harten naar het aas spelen en op A kwam west aan de beurt. Ook hij deed een harten weg zodat de laatste harten, ongeacht de positie van V, de twaalfde slag werd.
Een driedubbele dwang, gevolgd door een niet-simultane dubbele dwang. Chapeau!
Tafels geschikt voor Hollandse reus
Nu de Corona-pandemie op zijn einde loopt, beginnen er weer echte (als in face-to-face) toernooien en clubavonden to komen. Afgelopen maand mocht ik met mijn Duits-Australische vrouw, Dagmar Neumann, meedoen met het Valentijnstoernooi op onze club (New South Wales Bridge Association). Groot voordeel was dat vanwege het afstand houden de tafels ineens veel groter waren (eindelijk een beetje plek voor een Hollandse reus). Verder je eigen pen en je eigen biddingbox de hele dag meezeulen om besmetting te voorkomen.
Dagmar speelde een jaar of 15 geleden in het Australische vrouwenteam maar heeft sindsdien vanwege haar carrière nauwelijks nog gespeeld. Ze was dus nogal nerveus voor haar rentree maar toonde al snel dat ze aan inzicht en zelfvertrouwen niets verloren had (Butler):
N/–
W
N
O
Z
9 7 2
9 5 4
B 10 8 6 5
V 6
4 3
V B
H V 3 2
B 7 5 4 2
A 10 8 6 5
A 8 6 3 2
–
A 8 3
H V B
H 10 7
A 9 7 4
H 10 9
West
Noord
Van der Vlugt
Oost
Zuid
Neumann
Na een schoppenstart voor het aas en schoppen na lijkt 3SA afhankelijk van de snit op V. Dagmar speelde een ruiten naar dummy, waarop oost een onschuldig ogend klavertje loosde (het was niet zo’n sterk veld). Toen op B vlot een kleintje kwam, wist Dagmar het wel: H en klaveren na, +400.
Literatuurtoppers
Waar Australië met name in uitblinkt, is de bridgeliteratuur. Wie heeft er niet tenminste één boek gelezen van Ron Klinger of Tim Bourke (vaak samen met David Bird), beiden zeer productieve auteurs die al vele jaren publiceren? Maar ook Paul Marston en recentelijk Avon Wilsmore met zijn boek waarin hij probeert aan te tonen dat het Italiaanse Blue Team vals speelde.
Maar liefst vier Australische auteurs hebben ooit de IBPA ‘bridge book of the year’ prijs gewonnen: Ron Klinger (2009 – “Right through the Pack Again”), Tim Bourke (met Justin Corfield, 2014 – “The Art of Declarer Play”), mijn goede vriend Sartaj Hans (2017 – “Battling the best”), en Kim Frazer (2020 – “Gaining the mental edge at bridge”).
Onze bridgeclub organiseert elk jaar een aantal open toernooien die over meerdere maandagavonden worden gespeeld. Dit spel komt uit de 2014 “City of Sydney Teams”, dat in het ondergewaardeerde ‘Board-a-Match’ (BAM) formaat werd gespeeld. Ik speelde met Sartaj Hans en belandde in een ambitieuze hartenmanche, voorzien van oosts bandje.
Z/OW
W
N
O
Z
H V B 9 8 7 5
2
10 8 6
9 3
10 6 2
7 6 5 4
A 4 2
H 8 7
4
A V B
V 9 7 5 3
V B 5 2
A 3
H 10 9 8 3
H B
A 10 6 4
West
Noord
Hans
Oost
Zuid
Van der Vlugt
Schoppen heer uit voor de twee, vier en A.
Na de dubbel heb je hoogstwaarschijnlijk twee hartenverliezers, als je al harten uit dummy kunt spelen. Als V goed zit, kun je uiteindelijk een schoppen kwijt. Maar hoe doe je dat alles met maar één entree in dummy en zonder wést aan slag te laten komen voor zijn schoppenslag?
Vooral op gevoel deed ik 10 na in slag twee en oost zat nu al ingegooid! Alles wat hij doet , helpt. Of met een entree, of door een klaverenslag op te geven. Hij probeerde ruiten voor B, H opgeraapt, klaveren naar dummy, schoppen weg op A, een hartje op, en hop: +590.
Maurits van der Vlugt
17-04-2021
