The Bennett Murder
Waargebeurd verhaal
De Bennett-moord was in 1929 groot nieuws in Amerika. Het haalde diverse krantenkoppen en ging over de moord op John G. Bennett door zijn vrouw Myrtle Adkins Bennett. Het gebeurde in de huiskamer tijdens een ‘vriendschappelijk’ potje bridge in Kansas City, Missouri. Het echtpaar Bennett speelde regelmatig tegen hun vrienden Charles en Mayme Hofman.
Avondje gezellig bridgen
Op de avond van zondag 29 september 1929 ging het flink mis. De Bennetts verloren laat in de avond van de Hofmans. Het breekpunt vond plaats toen John 4 speelde waarin hij twee down ging. Zijn vrouw Myrtle berispte haar man omdat hij een “armoedig afspeelde”. Deze opmerking maakte John zo furieus dat hij zijn vrouw verschillende keren sloeg en zijn voornemen bekendmaakte om de stad te verlaten. Myrtle begon te huilen en zei: ‘Niemand anders dan een zwerver zou een vrouw slaan.’
Terwijl John zijn reistas inpakte, pakte Myrtle zijn .32 Colt-automaat uit een slaapkamerkast en vuurde vier schoten af, waarbij John om het leven kwam. Het daaropvolgende onderzoek leidde tot een aanklacht wegens moord met voorbedachten rade.
Het echtpaar Hofman
Beroerd afspel
Het 4-contract van John Bennett werd uitgebreid geanalyseerd door bridge-experts uit die tijd, waaronder Ely Culbertson. Er moet echter worden opgemerkt dat het gereconstrueerde spel algemeen wordt erkend als een verzinsel. Het spel lag als volgt:
Steun partner als deze in je vijfkaart biedt!
Volgens het verhaal opende John als zuid een beetje doorgezakt met 1. Charles volgde 2 en Myrtle vond dat zij genoeg had voor 4. Zou mevrouw Hofman met een vijfkaart steun in haar partners kleur nu gewoon gesteund hebben door 5 te bieden, dan had mijnheer Bennett nog heel wat jaren kunnen leven…Zij paste echter dus mocht Bennett 4 spelen. Na A speelde west B na. Bennett kon het contract halen als hij V zou vinden en daarnaast de klaveren van dummy zou weten op te zetten. Dat lukte hem echter niet waardoor zowel het contract als hijzelf niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk ten dode waren opgeschreven.
Strafproces
Ook het proces haalde de nationale krantenkoppen. Bridge was destijds een sensatie en de moord door een mooie jonge huisvrouw was een ongelooflijk schandaal. Myrtle en haar prominente advocaat James A. Reed huilden allebei dramatisch terwijl ze de rechter en jury toespraken. De verdediging voerde aan dat de schietpartij een ongeluk was en dat het echtpaar met het wapen worstelde voordat het afging.
Na acht uur beraadslaging verklaarde de jury Myrtle Bennett onschuldig aan moord. Er wordt beweerd dat Myrtle’s knappe uiterlijk en betraande toestand de jury tot de vrijspraak leidden. Tot verbazing van velen kwam Myrtle daarna in aanmerking kwam voor een uitbetaling van een levensverzekering van
$ 30.000,-.
De jury tijdens het strafproces
Het publiek was echter meer geïnteresseerd in de bridgehand. Kranten deden een beroep op bridge-experts om de deal te analyseren – of wat de overlevenden zich ervan herinnerden, aangezien de kaarten tijdens het incident van tafel waren gevlogen. Tijdens de lange beraadslaging probeerden drie van de juryleden het bridgespel te begrijpen. De experts concludeerden later dat Bennett niet zo’n slechte hand had mogen openen en een ernstige fout had gemaakt in het afspel door er niet in te slagen de klaveren van dummy te ontwikkelen. Ze zeiden dat zijn “fatale fout” het ontbreken van een deugdelijk speelplan was.
De legende gaat dat de jury het afspel van John zo slecht vond dat ze Myrtle vrijsprak op grond van gerechtvaardigde moord. De waarheid is dat Myrtle inderdaad werd vrijgesproken, maar in de uitspraak werd gesteld dat het vuurwapen per ongeluk afging. De jury negeerde het bewijs dat het pistool vier keer was afgevuurd in drie verschillende kamers, waaronder twee schoten door de badkamerdeur.
Het leven na het proces
Myrtle Bennett was slechts 35 jaar oud op het moment van haar vrijspraak en leefde nog 61 jaar. Ze stierf op 96-jarige leeftijd in Miami, Florida, in januari 1992. Ze was kort na het proces in de vergetelheid geraakt en haar naam verdween uit de krantenkoppen. Ze is nooit hertrouwd en heeft ook geen kinderen gekregen. Na de Tweede Wereldoorlog en gedurende de jaren vijftig werkte ze als hoofd van de huishouding in het elegante Carlyle Hotel in New York City, waar ze alleen woonde in een appartement. In het hotel ontwikkelde ze vriendschappen met de rijken en beroemdheden, waaronder de acteurs Mary Pickford en haar man Buddy Rogers, en ook Henry Ford II.
Wereldreziger
De weduwe Bennett reisde later de wereld rond, werkte voor een hotelketen en speelde bridge tot bijna het einde van haar leven. In een interview met de auteur Gary Pomerantz zei de neef van Myrtle Bennett, Carolyn Scruggs uit Arkansas, dat mevrouw Bennett nooit met haar over de schietpartij had gesproken. Maar op een keer zei mevrouw Scruggs tegen mevrouw Bennett: ‘Ik denk soms aan je leven…’ Maar Myrtle Bennett onderbrak hem en zei: ‘Nou, mijn liefste, het was een grote tragedie en een grote vergissing.’ Scruggs stamelde en zei: ‘Ik denk dat ik wil dat je weet dat ik het begrijp.’ Maar Myrtle Bennett zei: “Nee, mijn liefste, je begrijpt het niet.”
Erfenis
Op het moment van haar overlijden in 1992 werd de nalatenschap van Myrtle Bennett geschat op meer dan $ 1 miljoen. Omdat ze geen directe nakomelingen had, liet ze het grootste deel van het geld na aan familieleden van John Bennett, de echtgenoot die ze meer dan zestig jaar eerder had doodgeschoten.
Meneer Winkel schrijft altijd boeiende artikelen met een goeie vleug humor.
Ik heb weer genoten.
Ik doe mijn uiterste best zo grappig mogelijk te zijn. Omdat het hier om moord ging, was dat nog niet zo makkelijk!
Alexander Woollcott told this story about Myrtle’s post-trial years in his 1934 essay collection While Rome Burns:
Myrtle Bennett has not allowed her bridge to grow rusty, even though she occasionally encounters an explicable difficulty in finding a partner. Recently, she took on one unacquainted with her history. Having made an impulsive bid, he put his hand down with some diffidence, “Partner,” he said, “I’m afraid you’ll want to shoot me for this.”
Mrs. Bennett, says my informant, had the good taste to faint.