Twee pseudo bobo’s in Zagreb

Enige tijd geleden verraste de edelachtbare me met de vraag of ik interesse had in een weekendje Zagreb. Hij maakt deel uit van een commissie bij de EBL en de voorzitter daarvan nodigde hem uit om te spelen in de Svetozar Emil Tedeschi memorial. Nou, lekker eten en drinken en een potje kaarten, wie wil dat nou niet?

We arriveren op vrijdag en worden meteen gesommeerd aan te schuiven. Het is een verlate lunch met een deel van het EBL-bestuur en vooral veel knipmessen om ons heen. Als ik de prijs van het voorgerecht zie, krijg ik een hartverlamming, maar we zitten hier gelukkig all-inclusive.

’s Avonds brengt Jurica Caric, 85 jaar, ons in Verstappen stijl naar een ander restaurant en vallen bij mij om half elf de ogen dicht. Caric is een naam in de Kroatische bridgewereld. Hij speelt komende zomer voor de 58ste keer mee in het open team. Ook onderhandelt hij om de open WK van 2026 naar Zagreb te halen.

Ook over het ontbijt alle lof, maar om vier uur in de middag beginnen we aan de eerste dertig spellen. Het gaat een beetje stroef, de edelachtbare had blijkbaar een zware nacht, maar we blijven zitten:

O/-

W

N

O

Z

spade icon V 7

heart icon B 8

diamond icon B 10 6 5 3

club icon V B 10 7

spade icon A 4 3

heart icon H 6 5 3 2

diamond icon A H 7

club icon 4 2

spade icon B 10 6 5 2

heart icon

diamond icon V 9

club icon A H 9 8 6 3

spade icon H 9 8

heart icon A V 10 9 7 4

diamond icon 8 4 2

club icon 5

Mevrouw oost begint met 1club icon en Matthieu Verhoeven volgt 2heart icon. Na de pas van west meld ik met 3club icon de troefsteun en een behoorlijke hand. Oost kijkt wel nog even in haar prentenboek, maar past en 4heart icon van zuid beëindigt het bieden.

Het verraste me een beetje. Wij hebben elf harten, de edelachtbare smokkelt uiteraard niet, en ze hebben ongetwijfeld een rits zwarte kaarten. Aan andere tafels werd gered met 5club icon en dat gaf NZ weer de drie opties: passen, doubleren of hoger gaan. Passen kan natuurlijk niet en doubleren levert 300 punten op. In viertallen is dat te overzien, maar in paren ben je dan een armoedzaaier.

In 5heart icon lijk je drie verliezers te hebben. Verhoeven laat zien dat je het bij twee kunt laten.

West komt uit met club iconV en hoewel oost lang denkt, weet ze niks beters dan een kleintje, zodat west verder gaat met club iconB die de leider troeft. Hij haalt de troeven in twee keer, casht beide hoge ruiten en schoppen en gaat van slag met de derde schoppen.

Oost wint, kijkt beteuterd en moet in de dubbele spelen. Zuid kan troeven en aan de andere kant de derde ruiten opruimen en de overslag claimen. Schoon!

Het valt me op dat bij het oppikken van de kaarten heart iconA altijd de eerste kaart is die ik zie. Tevens heb ik in de eerste 10 spellen weinig punten, maar wel steeds boer-derde van klaveren. Vreemde zaken daar in Joegoslavië. Het aantal hartencontracten is eveneens buitensporig hoog.

Het veld is gemêleerd. Onze tegenstanders op het volgende spel zouden niet misstaan op een middagclub ergens in ons land:

N/OW

W

N

O

Z

spade icon 8 7

heart icon V 7

diamond icon A H V B 6 3 2

club icon B 5

spade icon H 5 4 2

heart icon 6 2

diamond icon 10 9

club icon V 9 8 7 2

spade icon B 10 9 6 3

heart icon B 9

diamond icon 8 7

club icon 10 6 4 3

spade icon A V

heart icon A H 10 8 5 4 3

diamond icon 5 4

club icon A H

Na twee passen opent zuid 4heart icon en heb ik enkele bange momenten, maar Matthieu past. Dat doet noord ook en van mij evenmin heldendaden.

West pakt twee ruitens mee en gaat van slag met schoppen. De leider wint in de hand, speelt twee hoge harten en laat haar kaarten zien. Mijn Kroatisch is niet zo geweldig, maar ik snap dat ze de rest claimt.

Bij het invullen wil mijn partner altijd de behaalde score weten. Ook na het eerste spel dat we in twee minuten afhebben, informeert hij hoeveel procent we hebben. Niemand is nog zover, dus 50% is dan acceptabel.

Op dit spel scoren we onder het midden. Er waren er natuurlijk een paar die in slem down gingen, maar genoeg paren die drie slagen wisten te maken.

Ik leg uit dat een derde ruiten een troefslag voor ons ontwikkelt, De maat sputtert nog even tegen, maar de opmerking dat een zwart aas niet kan verdwijnen, overtuigt hem. “Maar dan moet je niet slaperig troeven met de 9”, hoor ik nog wel.

We eindigen in de middenmoot na dag een en zondag gaat het gelukkig beter. Net te weinig voor een prijsje lijkt het, tot Eric Laurant komt vertellen dat we het beste seniorpaar zijn en toch een envelop mogen ophalen. Dat degene die de prijsuitreiking doet zich niet waagt aan het uitspreken van onze achternamen nemen we voor lief. Breed grijnzend worden we gekiekt onder applaus van de andere spelers.


Naschrift redactie:

Peter schrijft een wekelijkse column op zijn eigen bridge-website www.drienbridge.nl. Neem daar vooral eens een kijkje. Er staat ook een link naar de site op onze Externe links pagina.